Με λόγια σταράτα περιγράφει ο Μανώλης Γραφάκος, Αναπληρωτής Γραμματέας Προγράμματος της νέας δημοκρατίας, το όραμα, το δικό του και του κόμματός του φυσικά για το δημόσιο σε άρθρο του στο capital. Το δικό του όραμα βέβαια είναι ο εφιάλτης του δημόσιου υπαλλήλου αλλά και πολίτη καθώς περιλαμβάνει το ξήλωμα των δημόσιων δομών παιδία υγεία κλπ του τελευταίου δηλαδή καταφυγίου των ελλήνων που έχουν πληγεί από την κρίση.

Βέβαίως αναγνωρίζει ότι τα μέτρα που προτείνει μπορεί να χαρακτηριστούν «εξαιρετικά ακραία» από κάποιους, αλλά τα «κρίνει» απαραίτητα γιατί…. «τα καύσιμα του ιδιωτικού τομέα που αμείβουν μέσω της υψηλής φορολογίας τη λειτουργία του δημοσίου τελειώνουν».

Τι πρωτότυπος κοινωνικός αυτοματισμός εμείς πρώτη φορά τον ξανακούμε.

Επειδή τα λόγια είναι περιττά διαβάστε τις 7 προτάσεις του κου Γραφάκου για το δημόσιο

Προτείνει λοιπόν:

 

1. Άρση της μονιμότητας των νέων δημοσίων υπαλλήλων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα προσλαμβάνονται από εδώ και εμπρός, δεν θα είναι μόνιμοι. Θα είναι όλοι αορίστου χρόνου και θα μπορούν να απομακρυνθούν ανά πάσα στιγμή.

 

2. Πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο, όσο η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του 2020 και ανάλογα με τις δημοσιονομικές εξελίξεις, δεν θα πρέπει να προσληφθεί ούτε ένας άνθρωπος στο δημόσιο, παρά μόνο μετακλητοί σε θέσεις ευθύνης, όπως περιγράφω στη συνέχεια. Αυτό θα φέρει επιπλέον μείωση μέχρι το 2020 κατά περίπου 70.000 υπαλλήλους, περιορίζοντας τον αριθμό των μονίμων και αορίστου χρόνου, κάτω από 500.000 άτομα.

 

3. Υιοθέτηση του μέτρου της διαθεσιμότητας κατ΄ έτος. Αν η διοίκηση του όποιου φορέα Γενικής Κυβέρνησης κρίνει ότι κάποιος ή κάποιοι υπάλληλοι δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα, ή δεν επαρκούν τα έσοδα για τη μισθοδοσία τους, να έχει τη δυνατότητα να θέτει αριθμό υπαλλήλων σε καθεστώς διαθεσιμότητας για ένα έτος κάθε φορά, όπου θα πληρώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές τους και το 40% των απολαβών τους.

 

4. Ενοποίηση όλων των διευθύνσεων διοικητικών υπηρεσιών των υπουργείων του σκληρού δημοσίου τομέα σε μια μεγάλη ενιαία διοικητική διεύθυνση. Έτσι επιτυγχάνεται μόνιμη κινητικότητα στο δημόσιο χωρίς όρους και προϋποθέσεις και άμεση κάλυψη χωρίς γραφειοκρατία των υπηρεσιακών αναγκών.(είναι επίσης προφανές ότι πρέπει να πάμε σε κατάργηση και ενοποίηση πολλών φορέων του δημοσίου, ώστε οι φορείς της Γενικής Κυβέρνησης να μην ξεπερνούν τους 600).

 

5. Οι οργανισμοί εσωτερικών υπηρεσιών των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης να αποφασίζονται με αποφάσεις των οργάνων διοίκησής τους και μόνο, χωρίς τη μεσολάβηση του αναχρονιστικού θεσμού του υπηρεσιακού συμβουλίου.

 

6. Οι θέσεις ευθύνης (γενικοί διευθυντές και διευθυντές) να μπορούν να καλύπτονται και από στελέχη του ιδιωτικού τομέα με το καθεστώς του μετακλητού υπαλλήλου. Έτσι στο δημόσιο σταδιακά θα μεταλαμπαδεύεται η νοοτροπία που υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα.

 

7. Σοβαρή αξιολόγηση της αποδοτικότητας των δημοσίων υπαλλήλων και σύνδεση της παραγωγικότητάς τους και της επίτευξης στόχων, με πρόσθετες αμοιβές.