Ο ηγετικός ρόλος των εκπαιδευτικών στον μετασχηματισμό της εκπαίδευσης παγκοσμίως βρίσκεται στο επίκεντρο του εορτασμού της εφετινής Παγκόσμιας Ημέρας Εκπαιδευτικών.  Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, που καθιερώθηκε από την παγκόσμια συνομοσπονδία των εκπαιδευτικών Education International, την UNESCO, τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας και τη UNICEF, έχει ακριβώς αυτό τον στόχο, να αναδείξει το έργο των εκπαιδευτικών και να συμβάλει στην ουσιαστική στήριξη και ενίσχυσή τους.

Ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της εκπαίδευσης, ήταν το μήνυμα που κυριάρχησε και στη σύνοδο κορυφής των Ηνωμένων Εθνών που πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα στη Νέα Υόρκη. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε σημαντικού μετασχηματισμού. “Πρέπει να τους εμπιστευόμαστε και να τους στηρίζουμε, για να καταστήσουμε την ποιοτική δημόσια εκπαίδευση πραγματικότητα για όλους τους μαθητές” τονίστηκε εμφατικά στη συνάντηση. «Για να μπορούμε να εορτάσουμε πραγματικά την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, πρέπει να πάμε πιο πέρα από το να διατυπώνουμε ευχαριστίες στους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να επενδύσουμε σε υψηλής ποιότητας δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα”, προστίθεται στη διακήρυξη. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο καλούνται να εγγυηθούν τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, να τους διασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, να τους δώσουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στη λήψη αποφάσεων και να εμπιστευτούν την παιδαγωγική τους εμπειρία.

Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών βρίσκει για μια ακόμη φορά τη δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα σε πλήρη εγκατάλειψη, το κοινωνικό κράτος συνολικά αποδιαρθρωμένο και την ομοσπονδία μας σταθερά στο δρόμο του αγώνα. Βασικό άξονα των κινητοποιήσεών μας συνιστούν η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και η μισθολογική μας καθήλωση, δυσβάσταχτο κατάλοιπο της πολιτικής των μνημονίων αλλά και της σημερινής οικονομικής και ενεργειακής κρίσης. Ακόμα πιο δεινή είναι η θέση των νεοδιόριστων συναδέλφων μας, που καλούνται σε ένα ζοφερό  τοπίο να μετακινηθούν σε κάθε γωνιά της χώρας, συχνά σε μεγάλη ηλικία και με τις οικογένειές τους, και υποχρεώνονται να αντιμετωπίσουν ακόμα και τα πιο στοιχειώδη προβλήματα στέγασης και επιβίωσης χωρίς ουσιαστική στήριξη και βοήθεια από την πολιτεία.

Παράλληλα, ενώ η νέα σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει, πολλά και σοβαρά προβλήματα συσσωρεύονται στα σχολεία, που το Υπ. Παιδείας δεν δείχνει να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα. Η υγειονομική θωράκιση των σχολείων είναι προτεραιότητα όχι μόνο για όσες και όσους περνούν καθημερινά το κατώφλι του σχολείου, αλλά και για τις οικογένειές τους και για ολόκληρη την κοινωνία. Η ηγεσία του υπ. Παιδείας όμως κωφεύει στις τεκμηριωμένες προτάσεις των εκπαιδευτικών. Τα σημαντικά κενά σε διδακτικό προσωπικό, που εξακολουθούν να καταμετρώνται παρά τους  μόνιμους διορισμούς και τις προσλήψεις αναπληρωτών που έγιναν, υπονομεύουν το εκπαιδευτικό έργο κυρίως στις πιο παραμελημένες περιοχές της χώρας. Οι σοβαρές μαθησιακές ελλείψεις και τα ψυχολογικά προβλήματα  που προκάλεσαν οι αλλεπάλληλες κρίσεις που βίωσε η χώρα μας, με αποκορύφωμα την πανδημία, δεν αντιμετωπίζονται με ένα συνεκτικό και παιδαγωγικά άρτιο σχεδιασμό. Αποτέλεσμα είναι οι μορφωτικές ανισότητες να διευρύνονται ακόμη περισσότερο, παρά τις διακηρύξεις των διεθνών οργανισμών, και τα περιστατικά ακραίας βίας να αυξάνονται. 

Η ηγεσία του υπ. Παιδείας οφείλει να κατανοήσει ότι σε αυτό το δυστοπικό εκπαιδευτικό περιβάλλον απάντηση δεν είναι η κυριαρχία ενός ακραίου ανταγωνιστικού κλίματος, ο διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση παιδιών, εκπαιδευτικών και σχολείων με πρόσχημα την αξιολόγηση, ο αυταρχισμός και η αστυνόμευση της καθημερινότητας διδασκόντων και διδασκομένων και η καταστολή, η δημιουργία ολοένα και δυσκολότερων εμποδίων στην εκπαιδευτική πορεία των παιδιών. Με το σκηνικό αυτό εξοβελίζεται πλήρως η δημοκρατία και η αξιοκρατία και εντείνεται η απίστευτη γραφειοκρατία και η επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών (υπερεξουσίες Διευθυντή, συντονιστές, μέντορες, αξιολόγηση κλπ.).

Αντίθετα, απάντηση είναι η υποστήριξη βήμα προς βήμα όλων των παιδιών, ιδίως όσων συναντούν μεγαλύτερες δυσκολίες, η ουσιαστική στήριξη και αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, η σοβαρή επένδυση στο δημόσιο σχολείο ακόμα και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η ισότιμη και με ουσιαστικές διεξόδους επαγγελματική εκπαίδευση.

Αναγνώριση και στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών σημαίνει πρωτίστως σχολείο δημοκρατικό και συμπεριληπτικό, σχολείο που ενώνει και δεν χωρίζει, σχολείο του διαλόγου και όχι της επιβολής, σχολείο που ενθαρρύνει και δεν απογοητεύει. Σχολείο προσηλωμένο στις αρχές της ειρήνης, της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης.

2022_10_05-mera-ekpaidΛήψη