από ανάρτηση στο FB του Kostas Papadimitriou διαβάζουμε:

Στην προσπάθεια αναστροφής του δυσμενούς κλίματος σε βάρος της, η Κυβέρνηση ανακάλυψε τα “επιτελικά στελέχη”, αφού έχει ήδη δώσει σαφή δείγματα απουσίας επιτελικότητας (σχέδια μόνο σε power point, ανύπαρκτη στοχοθεσία, εμφανής ανεπάρκεια συντονισμού ενεργειών, νομοσχέδια που κατατίθενται με 20 άρθρα και ψηφίζονται με 80, για να τροποποιηθούν εντός μηνός από τη δημοσίευσή τους, ανεπαρκής τεκμηρίωση πολλών επιλογών κα…).

Πέρα όμως από την πολιτική ρητορική, την οποία τα φιλικά στην Κυβέρνηση ΜΜΕ αναπαράγουν  άνευ της παραμικρής κριτικής (…) και την οποία σύντομα θα σχολιάσουμε αναλυτικά με τον Απόστολο Παπατόλια, ορισμένα ερωτήματα αναδύονται εμφατικά:

1) Γιατί το 3μηνο πρόγραμμα επιμόρφωσης των νέων στελεχών είναι ανώτερο από το 20μηνο στο οποίο έχουν ήδη εκπαιδευτεί εκατοντάδες απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής, αφού τα μαθήματα είναι σχεδόν όμοια;

2) Οι δομές του “επιτελικού κράτους” που συστάθηκαν από τον Αύγουστο του 2019 (Προεδρία της Κυβέρνησης) και ολοκληρώθηκαν το 2020 με τις Υπηρεσίες Συντονισμού στα υπουργεία, έχουν ήδη στελεχωθεί με μετακινήσεις υπαλλήλων και μετακλητούς. Δεν είναι ολοφάνερο ότι θα προκύψουν ανταγωνιστικές στάσεις, μεταξύ εκείνων που βρίσκονται στις θέσεις επί δύο έτη (μη “επιτελικών”) και των νέων τιτλούχων;

3) Ποια ακριβώς είναι η προβλεπόμενη σταδιοδρομία εκείνων των υπαλλήλων που θα ενταχθούν στον συγκεκριμένο κλάδο και τι δυνατότητες εξέλιξης και επιλογής σε θέσεις ευθύνης έχουν;

Το σπουδαιότερο:

4) Το πρόβλημα της ελληνικής διοικητικής πραγματικότητας δεν είναι η τεχνική επάρκεια, αυτή σήμερα υπάρχει πλούσια αλλά η πολιτική επικυριαρχία, δηλαδή η απουσία δέσμευσης εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας ότι θα αυτοπεριοριστεί και θα εφαρμόσει τα νομοθετημένα. Τι βαρύτητα μπορεί να έχει η παρουσία “αναλυτών πολιτικής” όταν αυτήν την εργασία κάνουν ήδη διάφοροι μετακλητοί είτε έχουν τα απαραίτητα προσόντα είτε όχι (βλ. περίπτωση Θ.Μ. που επί ένα έτος ανέλυε την πολιτική του Υπουργείου Εσωτερικών πριν γίνουν γνωστά όσα τον βάρυναν…);

Ομοίως, τι βαρύτητα θα έχουν οι νομοτέχνες όταν δεν τηρούνται παρά μόνο τυπικά (σύνταξη ΑΣΥΡ…) οι αρχές καλής νομοθέτησης; 

Γενικότερα, πόσο θα επηρεάσει τη λειτουργία της Διοίκησης η ανάπτυξη 200 ειδικά επιμορφωμένων υπαλλήλων, όταν εδώ και δύο χρόνια όλες οι θητείες προϊσταμένων έχουν λήξει και δεν έχουν διεξαχθεί κρίσεις αλλά παρανόμως, σχεδόν όλες οι δομές λειτουργούν με αναθέσεις; Στην πιο χαρακτηριστική περίπτωση απουσίας δέσμευσης της πολιτικής ηγεσίας στην εφαρμογή των κανόνων που θεσπίζει, η ίδια η διοίκηση του ΕΚΔΔΑ (πρόεδρος και αντιπρόεδρος) που επαίρεται για την επιμόρφωση των “επιτελικών στελεχών”  δεν έχει αναδειχθεί σύμφωνα με τον ν.4735/2020 για την “επιλογή διοικήσεων” αλλά εδώ και δύο χρόνια (Απρίλιος 2021 ως σήμερα) προετοιμάζει την προκήρυξη των θέσεών της…

Αυτό βέβαια, δεν το ανέδειξε η δημοσιογραφική έρευνα…