Η κατάσταση σήμερα – πολιτικό πλαίσιο

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία και οι εργαζόμενοι στη δίνη των μνημονιακών υποσχέσεων και δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια και την αποστέρηση εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων. Η μετατροπή της χώρας σ’ ένα απέραντο πειραματικό εργαστήρι με την κοινωνία στον ρόλο του πειραματόζωου να υφίσταται την πιο βάρβαρη νεοφιλελεύθερη επίθεση που έχει δεχτεί χώρα της Ευρώπης στην μεταπολεμική περίοδο, δεν δείχνει να σταματά.

Είναι πλέον προφανές, πως το Μνημόνιο δεν είναι απλά ένα πρόγραμμα περιοριστικών οικονομικών πολιτικών, αλλά στρατηγική νεοφιλελεύθερη επιδίωξη παρέμβασης σε όλες τις σφαίρες της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Ως τέτοιο, δεν αποτελεί μόνο ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά μια ακραία πτυχή, πολιτικών που με πυρήνα το ιδεολόγημα του «ενάρετου οικονομικού κύκλου» καταστρέφουν ολόκληρες κοινωνίες αδιαφορώντας για το κόστος των αντιμεταρρυθμίσεων που υλοποιούνται.

Οι ασκούμενες πολιτικές που υιοθετήθηκαν στους πλέον ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς, της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης οδήγησαν τις δομές, που για δεκαετίες στήριξαν το κοινωνικό κράτος σε μαρασμό και τους λειτουργούς του σε απόγνωση. Απαξίωση υποχρηματοδότηση και κατά συνέπεια υποστελέχωση, αποτυπώνουν το νέο τοπίο του  όποιου «κοινωνικού κράτους» έχει απομείνει όρθιο στην   χώρα μας, υπονομεύοντας τις ελάχιστες δυνατότητες που μπορούν να υπάρξουν για την κατά το δυνατό καλύτερη λειτουργία των προαναφερόμενων δομών προς όφελος των εργαζομένων και του κοινωνικού συνόλου γενικά.

Ταυτόχρονα και ως συνέπεια των παραπάνω  η ελληνική κοινωνία  βρίσκεται αντιμέτωπη με το φαινόμενο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας με την σύγχρονη έκφραση της ναζιστικής μισαλλοδοξίας και του φασισμού.

Το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα

Είναι γεγονός πως το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπόρεσε να απαντήσει αποτελεσματικά στην επέλαση των μνημονιακών πολιτικών.  Η αδυναμία εναρμόνισης με τις αναγκαιότητες της συγκυρίας οδήγησε στην απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα, ενσωματώνοντας την πολύπλευρη μεταπολιτευτική του εμπειρία, και παίρνοντας υπόψιν τις αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος, είναι  σε θέση να χαράξει μια αυτόνομη στρατηγική με κύριο άξονα την αταλάντευτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργαζομένων.

Αναγνωρίζουμε, ότι σήμερα παρά ποτέ χρειαζόμαστε ένα ζωντανό εργατικό κίνημα σε επίπεδο συνδικάτου, που θα αντιπαλέψει το βασικό ζήτημα της υποτίμησης της εργασίας. Η αγωνιστική παρακαταθήκη του παρελθόντος πρέπει να αποτελέσει  την πυξίδα για την ανάγκη συγκρότησης ενός μετώπου  των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, που θα δώσει ηχηρή απάντηση και λύση απέναντι στα πολυποίκιλα προβλήματα που έχει επιφέρει στον κόσμο της εργασίας η εφαρμογή των μνημονίων και των αντεργατικών πολιτικών.  Αποτελεί προτεραιότητα η ανατροπή των πολιτικών λιτότητας, της κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων, της συρρίκνωσης των κοινωνικών αγαθών και της ιδιωτικοποίησής τους (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση). Για την απαλλαγή τελικά από την επιτροπεία και τα Μνημόνια.

Πρόγραμμα Δράσης

Το επόμενο διάστημα θα αγωνιστούμε για

• Την κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων
• Την ανατροπή των πολιτικών που οδηγούν στην υποβάθμιση των κοινωνικών αγαθών (παιδείας, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια).
• Την αύξηση των δαπανών με παράλληλες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας, της Εκπαίδευσης, της Κοινωνικής Πολιτικής – κοινωνικής ασφάλισης και των ελεγκτικών μηχανισμών.
• Την ενεργό συμμετοχή και συμβολή του συνδικαλιστικού κινήματος στην συζήτηση περί ανάγκης διαγραφής του χρέους,που θεωρούμε, ότι αποτελεί όρο για την επιβίωση της χώρας και του λαού
• Την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος του λαού.
• Την ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος στην κατεύθυνση της αναδιανομής του πλούτου προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
• Τη λήψη μέτρων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίαςπρος όφελος του λαού.
• Να μην επικρατήσει η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και κάθε μορφή βίας και θα προασπίσουμε μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία
• Την κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων και την καθιέρωση ενός εθνικού δημόσιου και αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης
• Την προώθηση όλων των αναγκαίων νομοθετικών ρυθμίσεων για την κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησηςκαι για την κατοχύρωση σταθερής και μόνιμης εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
• Την αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τα τελευταία χρόνια.
• Την θεσμοθέτηση Συλλογικών Συμβάσεων
  Εργασίας στον Δημόσιο Τομέα που να ρυθμίζουν εκτός από τους θεσμικούς όρους, όπως συμβαίνει σήμερα, και τους μισθολογικούς.

 Απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθούν τα προηγούμενα είναι η ενεργός συμμετοχή των εργαζομένων σε όλα τα μέτωπα πάλης. Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας και να αναλάβουμε αποφασιστικό ρόλο σε όλα τα ζητήματα. Ήρθε η ώρα που ο κόσμος της εργασίας αγωνιστικά και ενωτικά θα βρεθεί στο κέντρο των εξελίξεων και θα αποτελέσει τον κρίσιμο παράγοντα για να δοθεί οριστικό τέλος στην αντεργατική πολιτική και τον νεοφιλελευθερισμό.