Με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, στις 28 Απριλίου 2025, υπενθυμίζουμε ότι η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία δεν είναι προνόμιο, αλλά θεμελιώδες δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Οι εργοδότες οφείλουν να διασφαλίζουν ασφαλείς συνθήκες εργασίας, και οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να επιστρέφουν σπίτι τους υγιείς και ασφαλείς κάθε μέρα.

Δυστυχώς, το Ελληνικό Δημόσιο, ως ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας, παραβιάζει συστηματικά το ίδιο το νομικό πλαίσιο που έχει θεσπίσει για την προστασία των εργαζομένων. Η πραγματικότητα αποδεικνύεται τραγική μέσα από τα επαναλαμβανόμενα εργατικά ατυχήματα – ακόμα και θανατηφόρα – σε υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης, στα νοσοκομεία, κλπ. Οι εξαντλητικές συνθήκες εργασίας στους υγειονομικούς, σε συνδυασμό με την παντελή αδιαφορία για την εφαρμογή της Οδηγίας 2003/88/ΕΚ, που προβλέπει ελάχιστη ημερήσια ανάπαυση 11 συνεχών ωρών, δείχνουν την επίσημη αδιαφορία. Οι εργαζόμενοι πληρώνουμε την «κανονικότητα» τους με την υγεία μας.

Τραγικά παραδείγματα δεν λείπουν:

• Ο 57χρονος τραυματιοφορέας στο Νοσοκομείο Νίκαιας που έχασε τη ζωή του εργαζόμενος σε διπλοβάρδια.
• Η αναισθησιολόγος στο «Παπανικολάου» με 11 εφημερίες το μήνα που κατέληξε με εγκεφαλικό επεισόδιο.
• Η γιατρός στην Πάτρα που, επιστρέφοντας εξαντλημένη από εφημερία, τράκαρε με τρένο.
• Τα δεκάδες περιστατικά που δεν γίνονται καν γνωστά…

Δεν ξεχνάμε:

• Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο εξαιρούνται από τα ΒΑΕ.
• Τα εργατικά ατυχήματα υποδηλώνονται ή αποκρύπτονται.
• Οι επαγγελματικές ασθένειες δεν αναγνωρίζονται, δεν καταγράφονται, δεν αποζημιώνονται.
• Δεν υπάρχει φορέας ασφάλισης επαγγελματικού κινδύνου, αντίθετα με ό,τι ισχύει σε όλα τα άλλα κράτη της Ε.Ε.
• Τα Μέσα Ατομικής Προστασίας δίνονται μόνο μετά από αγώνες.
• Σε πολλούς δημόσιους φορείς λείπει τελείως η πρόληψη: δεν υπάρχουν τεχνικοί ασφάλειας, ιατροί εργασίας, μελέτες εκτίμησης επαγγελματικού κινδύνου.
• Οι χώροι εργασίας είναι επικίνδυνοι, οι εξοπλισμοί ακατάλληλοι και επικίνδυνοι.
• Ο COVID-19 δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως επαγγελματική ασθένεια, παρά το ότι οι υγειονομικοί χειροκροτούνταν υποκριτικά.
• Οι εργαζόμενοι σε ελεγκτικούς μηχανισμούς μένουν απροστάτευτοι από απειλές και επιθέσεις.
• Οι πολιτικές πιέσεις και τα ρουσφέτια επιτείνουν το άγχος, υπονομεύουν την ασφάλεια.
• Το δικαίωμα στην αποσύνδεση μετά την εργασία, δεν τηρείται.

Δηλώνουμε ξεκάθαρα:

Οι ζωές μας μετράνε. Δεν κάνουμε εκπτώσεις στην υγεία, την ασφάλεια και την αξιοπρέπειά μας.

Απαιτούμε:

• Ποιοτικό περιβάλλον εργασίας, με σεβασμό στα δικαιώματά μας.
• Ένταξη στα ΒΑΕ όλων των εργαζομένων στο Δημόσιο που εκτίθενται σε επικίνδυνες συνθήκες.
• Επέκταση και ενίσχυση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας.
• Πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία.
• Συλλογικές διαδικασίες και συμμετοχή των εργαζομένων στον σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικών για ασφαλείς χώρους δουλειάς.
• Εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2003/88/ΕΚ για τα ωράρια και την ανάπαυση.
• Σεβασμό στο δικαίωμα της αποσύνδεσης

Η 28η Απριλίου δεν είναι γιορτή. Είναι υπενθύμιση και κάλεσμα σε δράση. Οι ζωές μας δεν είναι αριθμοί. Η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία δεν είναι προαιρετική – είναι δικαίωμα!

---