του Παναγιώτη Ιωακειμίδη*

Η οικονομία είναι ατίθαση, ειδικά η μακροοικονομία. Eίναι σαν ένα άγριο άτι, ατίθασο, που χρειάζεται τον γητευτή του, για να μπει το χαλινάρι. Στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος υπάρχουν δύο πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν στις κρίσεις του συστήματος.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική, της Θάτσερ, εφαρμόστηκε στην Αγγλία, του Ρίγκαν στην Αμερική και της Μέρκελ στη Γερμανία, που δυστυχώς έχει επηρεάσει την οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ελλάδα εκφραστές αυτής της πολιτικής είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ της περιόδου των μνημονίων.

Το 2009 υποτίθεται ότι αθετήσαμε ως χώρα την υποχρέωση, το ύψος του χρέους να βρίσκεται στο επίπεδο του 120% του ΑΕΠ, όπως είχε συμφωνηθεί στο Μάαστριχτ. Και γράφω υποτίθεται, διότι και άλλες χώρες ξεπέρασαν το 120%, αλλά δεν μπήκαν σε επιτήρηση.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόστηκε, αυτή της λιτότητας, είχε ως προτεραιότητα την στήριξη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων. Για να γίνει αυτό υπέγραψαν τα μνημόνια, που με αυτά μείωσαν τους μισθούς και 40%, περιέκοψαν κοινωνικές δαπάνες, φόρτωσαν με φόρους τα νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους, αλλά οι στόχοι τους δεν επιτυγχάνονταν. Δεν πέτυχαν ούτε να μειώσουν το χρέος, το οποίο αυξήθηκε κοντά στο 180% του ΑΕΠ, το ΑΕΠ συσωρευτικά από το 2009-2014 μειώθηκε 22% (ύφεση) και η ανεργία έφτασε στο υπερβολικό 27%. Ακόμα και όταν ο Βενιζέλος κούρεψε τα ομόλογα και κατέστρεψε τα ασφαλιστικά μας ταμεία, το χρέος και πάλι αυξήθηκε. Είπαμε ότι η οικονομία είναι ατίθαση και η συνταγή εάν είναι λανθασμένη, αντί να γητευτεί την αγρίευε περισσότερο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, ανέλαβε την οικονομία σε αυτά τα χάλια, 22% η ύφεση του ΑΕΠ, 27% η ανεργία και τα ταμεία άδεια από ρευστό. Άφησαν περιθώρια, μέχρι να φτάσουμε στα κάπιταλ κοντρόλ να φύγουν τα κεφάλαια  από την Ελλάδα νόμιμα και παράνομα. Αυτός ήταν ο λόγος που συνασπίστηκαν στο αντισύριζα μπλοκ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για να μην βγουν στο φως οι λίστες Λαγκάρντ, Μπόγιαρνττ κλπ και να αποδειχτούν αυτά που όλοι γνωρίζουμε.

Σε πολύ δύσκολες συνθήκες, με μνημόνια, που περιόριζαν τις εφαρμοσμένες οικονομικές πολιτικές, μετά τον Ιούνιο του 2015 αλλάζοντας, το οικονομικό επιτελείο, το μείγμα της οικονομικής πολιτικής, από νεοφιλελεύθερη σε Κεϋνσιανή, είδαμε φως. Η Κευνσιανή πολιτική είναι αυτή που εφαρμόστηκε στην Αμερική το 1929 και ξεπέρασαν το οικονομικό κραχ.

Ενίσχυση της κατανάλωσης και κατανάλωση θα υπάρχει όταν ρέει ζεστό χρήμα στα χαμηλά εισοδήματα. Εάν δώσεις στον Μαρινάκη 1 εκατομμύριο ευρώ, φυσικά δεν θα το κάνει κατανάλωση, κάπου στην Ελβετία θα το παρκάρει.  Ο ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσε κατά προτεραιότητα αυτούς που βρίσκονταν κάτω από τα όρια της φτώχειας, άνεργους και τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, που γονάτισαν από την λιτότητα και τους βοήθησε να βγούμε από την κρίση με αξιοπρέπεια. Το λάθος ήταν που φορολόγησε υπερβολικά την μεσαία τάξη. Όλο αυτά το χρήμα έπεσε στην κατανάλωση.

Με αυτές τις οικονομικές δυσκολίες τον Ιούνιο του 2019, η ανεργία έπεσε στο 17%, 10 μονάδες κάτω, το χρέος έμεινε στα ίδια επίπεδα και άφησε στην άκρη 37 δισεκατομμύρια ευρώ για μαξιλάρι. Παρέδωσε την οικονομία με ανάπτυξη που θα έφτανε το 2,8% το 2019, εάν δεν αναλάμβανε η ΝΔ.

«Κατάφερε» ο Μητσοτάκης σε έξι μήνες, το δεύτερο εξάμηνο του 2019, με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανάπτυξη να  εξανεμιστεί στο 1% και με τάσεις την επόμενη χρονιά εάν συνέχιζαν η οικονομική πολιτική με τον ίδιο τρόπο, να επιστρέψουμε στην ύφεση, με ότι αυτό συνεπάγεται, μνημόνια, δανεισμό κλπ.

Δεν είναι τυχαίες σήμερα οι υπερβολές στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Ο στόχος τους είναι να τρομοκρατήσουν τους πολίτες, να μας κάνουν φοβικούς για να μας χειριστούν όπως θέλουν. Γνωρίζουν ότι την υγειονομική κρίση θα την διαδεχτεί μεγάλη οικονομική κρίση και φυσικά δεν σκοπεύουν να αλλάξουν την οικονομική τους πολιτική. Το έδειξαν τα μέτρα που πήραν για ενίσχυση της ανεργίας και όχι ενίσχυση της εργασίας.

Μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι στοχεύσεις τους είναι νέα λιτότητα, πάλι με μείωση των μισθών και των συντάξεων. Δηλαδή και πάλι εμείς οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και η μεσαία τάξη θα πληρώσουμε τα σπασμένα.

Και τα ερωτήματα είναι, αντέχουμε νέα οικονομική ταλαιπωρία; Θα πρέπει να δεχτούμε μειώσεις στα εισοδήματά μας;

Εδώ όλοι οι εργαζόμενοι, αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι να τους προειδοποιήσουμε αποφασιστικά από τώρα, ότι η παραμικρή απόπειρα σε αυτή την κατεύθυνση είναι «αιτία πολέμου», με τον κόσμο της εργασίας.

Να το δηλώσουμε από τώρα για να το καταλάβουν αυτό, όπως και τα πρωτοβάθμια σωματεία μας, οι ομοσπονδίες, η ΑΔΕΔΥ, να προετοιμαστούν για αυτά που πρέπει να γίνουν. Όλοι ΕΝΩΜΕΝΟΙ για να μην τολμήσουν .