του Δημήτρη Τζιάλα

Από αύριο θα έχουν τα παιδιά στα σπίτια τους γιατί κλείσαν τα σχολεία…
Κι εκεί που είχαν στο νου τους πως θα προσφέρουν και πως θα προστατέψουν αρρώστους και τον εαυτό τους, θα έχουν στο νου τους και τι να κάνει αραγε το παιδί μόνο του στο σπίτι…!

Γιατι ας μην χουμε αυταπάτες…
Ο τελευταίος Υπάλληλος που θα πάρει άδεια για να δει το παιδί του θα είναι ο Υγειονομικός. Ο Νοσηλευτής και ο Γιατρός κυρίως!

Αυτή τη στιγμή νοσηλευτές και γιατροί έχουμε ανάγκη να ακούμε ότι η κοινωνία μας στηρίζει και είναι δίπλα μας…
Είναι το ελάχιστο, καθώς αυτόν τον ερμο τον κλάδο, δεν του εδωσαν την προσοχή και την αξία που του πρέπει.
Δεν τον θεωρούν οτι ασκεί βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα..
Δεν τον θεωρούν οτι θα πρέπει να έχει τα μέσα να κάνει σωστά την δουλειά του, παρά να μπαλώνει τις τρύπες του συστήματος…
Τον θεωρούν αναλώσιμο, σε ένα σύστημα υγείας που κατέρρευσε, προσπάθησε να κρατηθεί στα πόδια του και ξανά πάλι δοκιμάζεται ο ρόλος του…!

Ακούστηκαν προσλήψεις έκτακτες….!
Έπρεπε να φτάσουμε εδώ για να ανακοινωθούν..?
Δεν ήταν γνωστά τα κενά..?
Δεν γνωρίζουν για τα 15.000 κενά σε Νοσηλευτές ..?
Δεν γνωρίζουν ότι ο Μέσος Νοσηλευτής είναι ηλικίας 50 ετών περίπου, και τα προβλήματα υγείας του έχουν κάνει πλέον την εμφάνισή τους …?

Καλούμαστε να καλύψουμε τα κενά στα νοσοκομεία στελεχώνοντας Μονάδες Λοιμωδών, ΜΕΘ, ΤΕΠ , με μετακινήσεις εσωτερικές χωρίς να έχουμε τους ανθρώπινους και υλικούς πόρους που θα θέλαμε, για να μπορέσει να αισθάνεται ο πολίτης ασφαλής και να προσφέρουμε αυτό που μπορούμε και γνωρίζουμε. Αυτό που του αξίζει….!

Και θα ακούσουμε για άλλη μια φορά για την προσφορά των Νοσηλευτών, για το αίσθημα ευθύνης τους και τον ρόλο τους στο σύστημα υγείας…
Και χτυπήματα στην πλάτη..!
Κι ετσι ειναι…!
Και μετά τι…?
Πως μεταφράζεται αυτό στην πράξη…?
Τι θα πείς στον Νοσηλευτή που φορά τα σκάφανδρα στα ΤΕΠ και στην Μονάδα Λοιμωδών και στην ΜΕΘ για να προσφέρει στον πατέρα, στον παππού, ή στον αδελφό του κάθε πολίτη, ενω το δικό του παιδί τον περιμένει να γυρίσει στο σπίτι στην ωρα του…?

Κάποιοι θα πέσουν σε αυτόν τον αγώνα….!
Κάποιοι θα είναι οι αφανείς ήρωες…!
Το ξέρουμε …!

Ας αναλογιστούμε ΟΛΟΙ.
Πέρα από κομματικές γραμμές και ιδεολογήματα.
Κανείς δεν μας έδωσε την αξία που μας έπρεπε…!
Σε ενα σύστημα δομημένο Ιατροκεντρικά που εστιάζει στην νόσο και οχι στον ανθρωπο …
…τα περιθώρια να ακουστεί το αλλο μισό του φεγγαριού ειναι ελάχιστα…
Ο αγώνας είναι δύσκολος!

Σκέφτομαι τους συναδέλφους μου στα νοσοκομεία της χώρας.
Τους ντρέπομαι…!
Δεν εχω κάτι να τους πώ…!
Εγώ φταίω όπως θα έλεγε και ο Καζαντζάκης..
Κάτι δεν έκανα σωστά. Δεν επέμεινα όσο θα έπρεπε ίσως…!
Δεν μπόρεσα..!
Δυστυχώς..!

Αυτή τη στιγμή νοσηλευτές και γιατροί έχουμε ανάγκη να ακούμε ότι η κοινωνία μας στηρίζει και είναι δίπλα μας…

Τουλάχιστον θα εχουμε να θυμόμαστε και θα λέμε ήμασταν εκεί:
Το 1720 με την πανούκλα,
Το 1820 με την χολέρα,
Το 1920 με την Ισπανική Γρίπη,
Το 2020 με τον Κοροναϊό..!
Είδε κάνεις τίποτα βαρύ και ανθυγιεινό..?
«Σε καραντίνα 32 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία Καστοριάς και Κοζάνης
«Σε καραντίνα 8 Γιατροί, 14 Νοσηλευτές της Παθολογικής και 9 φοιτητές Νοσηλευτικής στην Πάτρα..»
«Σε 48ωρη καραντίνα το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας»

Μάς ρώτησε κανείς αν θέλουμε να γίνουμε ΗΡΩΕΣ..?

Αυτό θα πω στον γιό μου και στην κόρη μου..!
Αυτό μόνο..!

Ο Δημήτρης Τζίαλας είναι: Αναπληρωτής Δ/ντής Ν.Υ. ΠΓΝΙ & Καθηγητής ΕΑΠ-ΣΕΠ: Διοίκηση Μονάδων Υγείας